Abyśmy uznali i zaakceptowali siebie samych jako zakonników, którzy powinni przeżywać swoje śluby w sposób autentyczny, wiarygodny, radykalny, profetyczny i radosny.
Za nasze Zgromadzenie, naszych przełożonych oraz o powołania
Za członków domów bezpośrednio zależnych od przełożonego generalnego
Za wspólnotę Domu zakonnego w Bytomiu
Nic wielkiego nie robię, stąd każdy drobiazg dla mnie, chcącego żyć wewnętrznie i rozbierać swe czyny, ma zbytnią wagę. (KW, 130)
