Ks. Damian Stachowiak CR, Dialog w formacji kapłańskiej
Wydawnictwo „Homo Dei”, Kraków 2013
Książka ukazuje dialog jako bogatą rzeczywistość, której nie można pomijać w formacji kapłańskiej. Co więcej, stanowi on dzisiaj jeden z priorytetów w przygotowywaniu duszpasterzy XXI wieku we współczesnym, wymagającym świecie. Człowiek wzrasta w nim i żyje bombardowany mnóstwem informacji. Szybki przepływ komunikatów powoduje, że osoba staje się coraz bardziej osamotniona i głodna rzeczywistego spotkania oraz dialogu.
Formacja kapłańska także i dzisiaj, przyjmując za aktualne powyższe słowa Jana Chryzostoma, musi być semper reformanda, poddając się ciągłej rewizji i demaskując braki oraz niepokojące tendencje. Cel musi być jeden: kształcenie kapłanów na miarę Ewangelii, na miarę naszych czasów, które duchownym stawiają nowe, trudne wyzwania.
_________________________________
Nota o autorze: zmartwychwstaniec, doktor teologii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, wychowawca w Wyższym Seminarium Duchownym Zmartwychwstańców; prefekt Katolickiej Szkoły Montessori w Krakowie; zaangażowany w dzieło Szkoły Nowej Ewangelizacji św. Marka w Stryszawie i Wspólnoty Chrystusa Zmartwychwstałego Galilea. Absolwent Szkoły Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych im. bł. Jana Pawła II w Krakowie.
_________________________________
Spis treści
Wstęp
Rozdział I. Fenomen dialogu
1.1. Dialog w ujęciu fi lozoficznym
1.2. Dialog w ujęciu teologicznym
1.3. Psychologiczno-pedagogiczne aspekty dialogu
Rozdział II. Współczesny model formacji kapłańskiej
2.1. Misja i zadania kapłanów
2.2. Rodzaje i cele formacji kapłańskiej
2.3. Braki we współczesnej formacji
Rozdział III. Wyzwania cywilizacyjne i ich reperkusje w formacji kapłańskiej
3.1. Kryzys więzi rodzinnych i lęk przed przeszłością
3.2. Kryzys wartości religijnych i lęk przed ewangelizacją
3.3. Kultura indywidualizmu i lęk przed wspólnotą
Rozdział IV. Dialog w formacji do kapłaństwa
4.1. Powołanie do kapłaństwa jako spotkanie i ustawiczny dialog
4.2. Uzdrowienie wewnętrzne – dialog z samym sobą
4.3. Sztuka przewodzenia sztuką dialogu – rola wychowawców
4.4. Formowani przez laikat – wspólnoty świeckich szansą, a nie zagrożeniem
Rozdział V. Dialog w formacji permanentnej
5.1. Samotność kapłańska w obliczu wyzwań współczesności
5.2. Odbudowywanie autorytetu
5.3. Posiadanie wizji i promocja wspólnej pracy
5.4. Nowa ewangelizacja i współczesne formy komunikacji ze światem
Rozdział VI. Warunki owocnej formacji
6.1. Dialog szansą odkrywania tożsamości i kształtowania dojrzałej osobowości
6.2. Powrót do źródeł – wspólnota życia
6.3. Zmiana mentalności – formacja ewangelizatorów
Zakończenie
Bibliografia
Informacja z dnia Jan 2014,